Terug naar overzicht

di 24 nov

Uitreiking Spinozalens 2020: Bruno Latour

Zaal open
19:30
Aanvang
20:00
Dit programma heeft al plaatsgevonden

English text here

Op 24 november 2020 ontvangt de Franse socioloog en filosoof Bruno Latour (1949) in Felix Meritis de Spinozalens 2020 uit handen van burgemeester van Amsterdam Femke Halsema. De avond wordt georganiseerd door de Stichting Internationale Spinozaprijs, de Ambassade van de Noordzee en Felix Meritis en is te volgen via livestream.

De Spinozalens-cyclus 2019-2020 staat in het teken van technologie. Volgens de jury is Bruno Latour een van de eersten die technologie als maatschappelijke factor is gaan interpreteren. Daarnaast agendeerde Latour al begin jaren negentig het thema duurzaamheid. Volgens hem hebben niet-mensen zoals zeeën, planten, dieren en microben een eigen stem die in onze democratie gehoord moet worden. Zijn pleidooi voor een ‘Parlement van de Dingen’ is zeer vernieuwend en leidt tot een andere omgang met alles wat niet-mens is. 

De uitreiking van de Spinozalens wordt omlijst door een veelzijdig programma. Gastvrouw en moderator deze avond is Daan Roovers, Denker des Vaderlands. Een artistieke opening van kunstenaars Harpo ’t Hart en Ibelisse Guardia Ferragutti zet de zintuigen op scherp voor het spreken met en namens niet-mensen. Daarna volgt een lezing van Daphina Misiedjan waarin ze het concept ‘Het Parlement van de Dingen’ toelicht in relatie tot mensen- en milieurechten. Daan Roovers gaat vervolgens in gesprek met Bruno Latour aan de hand van kritische vragen die internationale denkers Donna Haraway, Chantal Mouffe en Peter Paul Verbeek speciaal voor deze gelegenheid hebben voorbereid. Na de uitreiking van de Spinozalens door burgemeester Halsema spreekt Latour nog een korte aanvaardingsspeech uit.

Dit programma wordt georganiseerd door de Stichting Internationale Spinozaprijs, de Ambassade van de Noordzee en Felix Meritis en is hier via livestream te volgen vanaf 24 november 20:00: https://youtu.be/fpc4aoxDBJ8

Het programma is Engels gesproken.

De uitreiking van de Spinozalens aan Bruno Latour is de aanleiding voor het educatie – en publieksprogramma Welkom in het Parlement van de Dingen, van 18-27 november op diverse locaties. Lees hierover meer op www.parlementvandedingen.nl

Gasten

De Franse socioloog en filosoof Bruno Latour heeft een lange academische carrière achter de rug en is nog verbonden als emeritus. Tot ver buiten zijn vakgebied is hij bekend geworden met boeken zoals Wij zijn nooit modern geweest (1991), Oog in oog met Gaia (2015) en Waar kunnen we Landen (2017).

Volgens de jury van de Spinozalens 2020 is Latour een van de eersten die technologie als maatschappelijke factor is gaan interpreteren. Technologie is altijd ingebed in morele en sociale structuren. Niet alleen de gebruiker is verantwoordelijk voor de techniek die hij of zij kiest, maar ook ook de bedenker en de maker ervan, aldus Latour. 

Daarnaast heeft hij al begin jaren negentig het thema duurzaamheid geagendeerd. De natuur heeft een eigen stem die in onze democratie gehoord moet worden, vindt Latour. Volgens de jury een zeer vernieuwende gedachte, die tot een andere omgang leidt met de dingen, met alles wat niet-mens is.

www.bruno-latour.fr

Daan Roovers studeerde filosofie en medicijnen aan de Radboud Universiteit. Daarna werd ze redacteur en vervolgens hoofdredacteur van Filosofie Magazine.

Sinds 2015 werkt ze onder meer als programmamaker voor omroep Human en de Rode Hoed, en doceert ze publieksfilosofie aan de Universiteit van Amsterdam en de Erasmus Universiteit.

In april 2019 werd zij benoemd tot Denker des Vaderlands en treedt in die functie regelmatig op in de media, op publieke podia en voor groepen artsen, politici en ambtenaren. Momenteel werkt ze aan een proefschrift over publieke opinie. Eerder verscheen van haar het essay Mensen maken; Nieuw licht op opvoeding (2017). Samen met journalist Marc van Dijk schreef ze het boek Wij zijn de politiek (2019). Daan Roovers is bestuurslid van de Stichting Internationale Spinozalens.

Bas Heijne is schrijver, vertaler en essayist.

Heijne studeerde af in Engelse taal- en
letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Hij is de auteur van twee romans en twee verhalenbundels. Zijn essaybundel De wijde wereld (2000) werd genomineerd voor de AKO Literatuur Prijs. Van 2001 tot 2018 was hij columnist bij NRC Handelsblad. In 2005 ontving hij tevens de Henriette Roland Holstprijs voor Hollandse toestanden (2005), een verzameling columns die hij voor NRC Handelsblad schreef.

In 2008 was Heijne presentator van het VPRO-programma Zomergasten. Op 18 mei 2017 ontving hij de P.C.Hooftprijs voor zijn beschouwende proza. In 2018 maakte Heijne tevens de vierdelige serie Onbehagen waarin hij onderzoekt waarom de idealen van onze beschaving steeds verder onder druk komen te staan.

Donna J. Haraway is een Amerikaanse bioloog en filosoof en professor Emerita in the History of Consciousness Department and Feminist Studies Department at the University of California, Santa Cruz, United States.

Haraway is de auteur van talloze boeken en essays over wetenschap en feminisme, zoals A Cyborg Manifesto: Science, Technology, and Socialist-Feminism in the Late Twentieth Century (1985) en Situated Knowledges: The Science Question in Feminism and the Privilege of Partial Perspective (1988). Bovendien wordt Haraway vanwege haar bijdragen op het snijvlak van informatietechnologie en feministische theorie veel geciteerd in werken die verband houden met Human Computer Interaction (HCI). Ze is ook een vooraanstaand wetenschapper op het gebied van hedendaags ecofeminisme, posthumanisme en nieuw materialisme bewegingen. 

Chantal Mouffe is als politiek theoreticus, opgeleid aan de universiteiten van Leuven, Parijs en Essex en is hoogleraar politieke theorie aan de Universiteit van Westminster.

Ze doceerde aan verschillende universiteiten in Europa, Noord-Amerika en Latijns-Amerika, en heeft onderzoeksposities bekleed aan Harvard, Cornell, de University of California, het Institute for Advanced Study in Princeton en het Centre National de la Recherche Scientifique in Parijs.

Tussen 1989 en 1995 was zij programmadirecteur aan het College International de Philosophie in Parijs. Haar boeken omvatten Gramsci and Marxist Theory, Hegemony and Socialist Strategy (with Ernesto Laclau), Dimensions of Radical Democracy, The Return of the Political, The Democratic Paradox, On the Political, Agonistics en Podemos: In the Name of the People (met Íñigo Errejón).

Dr. Daphina Misiedjan (1987) is universitair docent bij het International Institute of Social Studies en 2020/2021 Fellow bij The Netherlands Institute for Advanced Studies in the Humanities and Social Siences. Daarnaast is ze bestuurslid van de Nederlandse sectie van de International Commission of Jurists.

Dr. Misiedjan is gespecialiseerd in kwesties met betrekking tot mensenrechten (in het bijzonder economische, sociale en culturele rechten) en het milieu. Haar boek is getiteld: Towards a Sustainable Human Right to Water. Supporting vulnerable people and protecting water resources.

Ibelisse Guardia Ferragutti (1979) is performer, theatermaker, zanger, beeldend kunstenaar, muzikant en docent, gevestigd in Amsterdam. In haar werk verweeft zij op elegante wijze verschillende disciplines waardoor grenzen vervagen en onbekende mogelijkheden ontstaan.

Ibelisse maakt haar eigen voorstellingen en werkt samen met een breed scala aan collectieven, kunstenaars, bands en initiatieven waaronder Schweigman &, Nicole Beutler projecten, Bambie, Stichting dOeK, The Paper Ensemble, de Veenfabriek.

www.ibelisseguardiaferragutti.com

Harpo ’t Hart (1985) is curator, ontwerper en geluidskunstenaar. Als directielid van de Ambassade van de Noordzee is hij verantwoordelijk voor de programmalijn verbeelding. Hij studeerde piano aan het Utrechts Conservatorium, Media technology aan de Universiteit Leiden en Sound Studies aan de Universität der Künste Berlin. Met zijn werk bevraagt hij de manier waarop we naar de wereld luisteren. Hoe moeten we luisteren naar  onze snel veranderende wereld? Een wereld van klimaatverandering, een wereld waarin elektronische apparaten naar óns luisteren? Daarom verkent Harpo de mogelijkheden van een muziek die niet om de mens draait: een concert der dingen.

Hij werkte onder andere voor de Ruhrtriënnale, Münchner Kammerspiele en NTGent en is als docent verbonden aan de Regie Opleiding van de Academie voor theater en dans in Amsterdam. 

www.harpothart.nl